Część 14 ,,Jestem z ciebie dumny!"
Była bardzo skupiona, biegła z piłką do bramki. Miała co raz mniej siły, ale biegła szybciej. Co się dzieję? - myślała.
- Arch, Elena odkryła oddech! - krzyknął Clamp.
- Tak! Cudownie!
Snow Kidsi z przerażeniem przyglądali się towarzyskiemu spotkaniu, zobaczyli że Elena wyzwoliła oddech, stracili nadzieję na to że plan Mei się uda. Napastniczka obroniła piłkę która leciała do jej bramki. Zatrzymała się na chwilę, odwróciła się i spojrzała na swoją drużynę. Uśmiechnęła się lekko, szybkim ruchem rozpuściła swoje długie blond włosy. Używając oddechu biegła z piłką, w mgnieniu oka znalazła się na środku boiska. Ciepły wiosenny wiatr owiewał jej włosy. Z całej siły kopnęła piłkę, która leciała w stronę bramki. Bramkarz przeciwników delikatnie popchnął ręką piłkę. Niestety narzędzie gry odbiło się od poprzeczki i wleciała do bramki. Koniec meczu wynik to 2:1 dla Lightningsów. Warren musi być zawiedziony grą swojej drużyny.
- O nie! - krzyknęła Mei.
- Gdyby bramkarz obronił ... - dodał Rocket.
Smutna drużyna wraz z Eleną poszła do szatni, czekał już tam na nich trener.
-Możecie mi wytłumaczyć co się działo na boisku?! - krzyknął wściekły. Drużyna milczała, po dłuższej chwili Mei przerwała tę ciszę. Obwiniała tylko siebie za to co się stało, w końcu ona to wymyśliła.
- Trenerze to moja wina. - powiedziała ze skruchą Mei.
- Mei nie mów tak, nie tylko ty zeszłaś z boiska my też zawiniliśmy. - odpowiedziała Tia broniąc przyjaciółki.
- Jak mogliście to zrobić?! Zostawiliście Elenę samą, tak nie zachowuje się drużyna! - Arch był zawiedziony. Myślał o tym jak jego drużyna którą trenował tyle czasu mogła się tak nieodpowiedzialnie zachować. Może powinien być wobec nich bardziej surowy? Chciał pobyć trochę sam i pomyśleć nad tym.
- Elena jestem z ciebie dumny! Zagrałaś bardzo dobrze, odkryłaś oddech i nie poddałaś się. Idź odpocznij, a wy tu zostaniecie. - pochwalił dziewczynę.
- Dziękuje trenerze. - uśmiechnęła się, chociaż nie do końca była dumna ze swojej gry. Poszła do pokoju opuszczając trenera i drużynę.
- Pytam po raz kolejny, dlaczego to zrobiliście? - spytał już nieco spokojniej.
- To przez Elenę! Trenerze cały czas ją wychwalasz, uważasz że jest najlepsza. A my? Staramy się najbardziej jak możemy, nie wiesz jak się przez to czujemy. - D'Jok odważył się powiedzieć trenerowi całą prawdę. Trener przez chwilę milczał.
- Naprawdę o to chodzi? Przepraszam was, macie racje nie zachowywałem się wobec was dobrze.Popełniłem błąd, którego przedtem nie dostrzegałem. Od tej pory postaram się traktować was wszystkich równo, ale wy też musicie mi coś obiecać. Taka sytuacja jak dzisiaj ma się więcej nie powtórzyć! Dobrze? - powiedział i uśmiechnął się. Dopiero teraz zauważył jak bardzo ranił swoją drużynę.
- Obiecujemy! Go Snow Go! - krzyknęli zadowoleni.
- Dobrze, rozejdźcie się do pokoi.
Mei z D'Jokiem poszła do jego pokoju. Byli tak szczęśliwi że ten koszmar już się skończył. Chłopak przytulił ją.
- Tak się cieszę. - powiedziała
- Ja też, mam nadzieję że nie będziemy musieli więcej robić takich akcji. - zaśmiał się. - Może przejdziemy się na lody albo do parku Genesis? - zaproponował
- Hmm.. No nie wiem. Może chodźmy odwiedzić Micro - Ice, pewnie się nudzi bez nas?
- Masz racje, chodźmy. - odpowiedział. Wstali z łóżka, Mei złapała go za rękę i wyszli na korytarz. Zatrzymali się przy zdjęciu robionym gdy Arch zakładał drużynę.
Wszyscy byli tam tacy uśmiechnięci. Ciężko było zrobić dobre zdjęcie, ponieważ na większości ktoś się poruszył albo Mei nieładnie wyszła i kazała robić nowe. Godzinę pozowali, aż w końcu udało się Clamp zrobił zdjęcie które spodobało się każdemu.
- Pamiętasz nasz pierwszy mecz z Red Tigers? - spytała.
- No jasne, prawie przegraliśmy, ale w drugiej połowie odrobiliśmy straty. - odpowiedział.
- Odkryłeś wtedy oddech, tak?
- Tak a przy tym zdobyłem piękną bramkę. - uśmiechnął się. Weszli do gabinetu Dame Sinbai. Drzwi otworzyła im lekarka.
- Witajcie, przyszliście do Micro - Ica?
- Tak. - powiedziała Mei.
- Hej Micro - Ice! - przywitał się D'Jok. - Co tam u ciebie słychać, nudzisz się?
- O Hej! Bardzo cieszę się że was widzę.Elena świetnie poradziła sobie na meczu, nie sądzicie? - spytał. Był zachwycony wizytą przyjaciół.
- Yyy... Dobrze że przegrała, chociaż prawie jej się udało. Trener nas przeprosił. - dodał.
- Serio? - zapytał zdziwiony.
- Powiedziałem o tym jak nas traktował i się opamiętał.
- To dobrze. Dzisiaj wracam do pokoju, a za niedługo z wami zagram. -
- To cudownie! - odpowiedział. Na wiadomość że jego przyjaciel wraca ucieszył się jak małe dziecko.
- Spotkam się z Eleną, może kupie jej kwiaty, jak myślicie róże czy tulipany. - zapytał Micro - Ice.
- Co?! - krzyknęli.
________________________________________________________________________
Sory za błędy, komentujcie!
